Organizacja nowej uczelni
Z chwilą powołania do życia Akademii Medycznej narodziła się potrzeba zorganizowania nowych struktur Uczelni. Zgodnie z intencją władz Polski Ludowej podporządkowano je bezpośrednio Ministerstwu Zdrowia, czyniąc z Uczelni integralną część scentralizowanej i ściśle podporządkowanej Państwu służby zdrowia. Ofiarami tej polityki stały się więc placówki medyczne: szpitale, lecznice będące dotychczas w administrowaniu Ubezpieczalni Społecznej, Prezydium Miejskiej Rady Narodowej czy Polskiego Czerwonego Krzyża. Efektem powyższej polityki było powstanie w styczniu 1950 roku Państwowego Szpitala Klinicznego, składającego się ze Szpitala im. Norberta Barlickiego przy ul. Kopcińskiego 22, Szpitala im. Marii Curie-Skłodowskiej przy ul. Curie-Skłodowskiej 15/17, Państwowego Szpitala Wojewódzkiego przy ul. Sterlinga 1/3 oraz Szpitala im. Janusza Korczaka przy ówczesnej ulicy Armii Czerwonej (obecnie al. Piłsudskiego 71), przejętych od uprzednio niezależnych łódzkich podmiotów.

Akademia Medyczna w momencie powstania posiadała dwa wydziały: Wydział Lekarski z Oddziałem Stomatologicznym i Wydział Farmaceutyczny. W 1951 roku utworzono w strukturach Uczelni Oddział Wojskowy z 5 katedrami z zakresu medycyny wojskowej. Stały się one podstawową bazą kształcenia wojskowych kadr medycznych w Polsce. W obrębie wydziału Lekarskiego zaczęto tworzyć nowe jednostki organizacyjne. Jako pierwsze powstały: II Katedra Chorób Dzieci - (1951 r.), Katedra Ftyzjatrii (1951 r.), Katedra Neurochirurgii (1952 r.), II Katedra Ginekologii i Położnictwa (1954 r.) i Katedra Chirurgii Dziecięcej (1955 r., pierwsza w Polsce).
W 1954 w ramach Uczelni utworzono specjalistyczne Studium do badania wpływu szkodliwych dla zdrowia czynników w fabrykach przemysłu włókienniczego i chemicznego z poradniami i oddziałem chorób zawodowych III Kliniki Chorób Wewnętrznych. Komórka ta stała się następnie zalążkiem Instytutu Medycyny Pracy, którego pierwszym dyrektorem został prof. Jerzy Nofer.
Wraz z powstaniem Akademii Medycznej zatroszczono się także o bibliotekę lekarską. Początkowo księgozbiór medyczny stanowił część zbioru uniwersyteckiego. Od lutego 1945 roku przechowywany był w budynku pofabrycznym przy al. Kościuszki 10. Na przełomie października i listopada 1945 roku zbiór przeniesiono do gmachu poszkolnego przy ul. Narutowicza 59a. Wzbogacony o zasoby Łódzkiego Towarzystwa Lekarskiego został przeniesiony na ul. Narutowicza 65, a następnie w 1951 roku do wyremontowanego budynku przy wspomnianej wyżej al. Kościuszki 10. W 1958 roku bibliotekę poszerzono o Czytelnię Naukową, mieszczącą się w siedzibie Rektoratu. Biblioteka Główna AM w 1977 roku otrzymała własny gmach przy ul. Muszyńskiego 2, którym gospodaruje do dzisiaj.