Lata 60 i 70

Lata 60. XX wieku były czasem dalszej rozbudowy łódzkiej Akademii Medycznej. W 1963 roku utworzono, zarządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, Ośrodek Naukowo-Badawczy z pracowniami Biologii Molekularnej, Immunopatologii, Morfologii Mikroskopowej i Nukleoniki Medycznej. W 1968 roku zorganizowano pierwszą w Polsce Klinikę Endokrynologii.
W 1970 roku w strukturach Wydziału Lekarskiego uczelni znajdowało się 5 szpitali klinicznych, w których umieszczona była większość katedr i zakładów. Były to:

• Szpital Kliniczny Nr 1 im. Norberta Barlickiego z I i III Katedrą Chorób Wewnętrznych, I Katedrą Chirurgii, Katedrą Okulistyki, Katedrą Chorób Nosa, Uszu i Gardła, Katedrą Chirurgii Szczękowo-Twarzowej, Katedrą Neurochirurgii, Katedrą Neurologii, Katedrą Radiologii, Katedrą Anatomii Patologicznej, Zakładem Diagnostyki Laboratoryjnej, Zakładem Anestezjologii, Kliniką Urologiczną;
• Szpital Kliniczny Nr 2 im. Marii Skłodowskiej-Curie z I Katedrą Chorób Kobiecych i Położnictwa;
• Szpital Kliniczny Nr 3 im. Seweryna Sterlinga z II Katedrą Chorób Wewnętrznych, II Katedrą Chirurgii, Katedrą Endokrynologii, II Katedrą Chorób Kobiecych i Położnictwa;
• Szpital Kliniczny Nr 4 im. Marii Konopnickiej z I i II Katedrą Chorób Dzieci, Katedrą Chirurgii Dziecięcej, Zakładem Propedeutyki Pediatrycznej, Kliniką Otolaryngologii Dziecięcej;
• Szpital Kliniczny Nr 5 (ul. Krzemieniecka) z Katedrą Dermatologii.

Kolejnym wstrząsem politycznym, jaki stał się udziałem łódzkiej uczelni medycznej, były niechlubne wydarzenia 1968 r., w efekcie których wielu pracowników Akademii Medycznej pochodzenia żydowskiego musiało opuścić Polskę. Do Łodzi dotarły również echa masakry robotników na Wybrzeżu dokonanej przez wojsko i milicję w grudniu 1970 r. W sześć lat potem brutalnie pobito uczestników strajków w Radomiu. Na Uczelni organizowano wiece młodzieży i pracowników potępiające robotniczych "warchołów". Pod koniec lat 60. nastąpiła dalsza centralizacja struktur wewnętrznych uczelni medycznych, czego konsekwencją było tworzenie instytutów w miejsce samodzielnych katedr. Przetrwały one w większości do początku XXI wieku. Jako pierwszy powstał Instytut Medycyny Wewnętrznej (IMW) w 1969 roku. Połączył on I, II, III Katedrę i Klinikę Chorób Wewnętrznych. W skład Instytutu wchodziły: I Klinika Chorób Wewnętrznych, II Klinika Chorób Wewnętrznych, Klinika Diabetologiczna, Klinika Gastroenterologiczna Klinika Kardiologiczna, Klinika Nefrologiczna i Klinika Pulmonologiczna. Na przestrzeni lat struktura IMW ulegała częściowej zmianie, podobnie jak inne tego typu placówki. Jako następne utworzono w 1970 roku Instytut Medycyny Społecznej oraz Instytut Pediatrii. Pierwszy z nich tworzyły: Pracownia Dokumentacji i Informacji Naukowej, Zakład Higieny, Zakład Higieny Żywienia Człowieka, Zakład Historii Medycyny i Farmacji, Zakład Organizacji i Zarządzania, Pracownia Epidemiologii, Pracownia Organizacji Opieki Zdrowotnej, Pracownia Teorii Zachowań Zdrowotnych, Pracownia Badań nad Studiami Medycznymi, Pracownia Matematyki i Statystyki, Instytut Medycyny Społecznej. Instytut działał do 1983 roku. W skład Instytutu Pediatrii, działającego do końca istnienia Akademii Medycznej wchodziły: I Klinika Chorób Dziecięcych, II Klinika Chorób Dziecięcych, Klinika Chirurgii Dziecięcej, Zakład Propedeutyki Pediatrii, Klinika Laryngologii Dziecięcej, Samodzielna Pracownia Diagnostyki Laboratoryjnej, Samodzielna Pracownia Radiologii Pediatrycznej. W następnych latach powołano nowe instytuty. W 1972 roku Instytut Położnictwa i Chorób Kobiecych (przemianowany następnie na Instytut Ginekologii i Położnictwa) z Kliniką Ginekologii i Onkologii Zachowawczej, Kliniką Ginekologii Operacyjnej, Kliniką Neonatologiczną, Kliniką Patologii Ciąży, Kliniką Położniczą, Zakładem Biochemii i Diagnostyki Laboratoryjnej, Samodzielną Pracownią Morfologii Ginekologicznej; w 1973 roku Instytut Fizjologii i Biochemii z Zakładem Biochemii, Zakładem Biofizyki, Zakładem Chemii Ogólnej, Zakładem Fizjologii. Instytuty te działały przez cały okres istnienia AM. W tym samym roku zorganizowano Instytut Patologii, działający do 1992 roku z Zakładami: Anatomii Patologicznej, Diagnostyki Laboratoryjnej, Immunologii, Mikrobiologii Farmaceutycznej, Mikrobiologii Lekarskiej i Patofizjologii. Utworzono wtedy także Instytut Biologiczno-Morfologiczny, działający również do 1992 roku z Zakładami: Anatomii Prawidłowej, Biologii i Parazytologii Lekarskiej, Histologii i Embriologii. W 1974 roku powstały Instytut Chirurgii, działający do 2002 roku oraz Instytut Chorób Układu Nerwowego i Narządów Zmysłów zlikwidowany w 1983 roku. Pierwszy z nich tworzyły: Klinika Chirurgii Ogólnej, Klinika Chirurgii Gastroenterologicznej, Klinika Chirurgii Plastycznej, Klinika Ortopedii, Klinika Urologii. Drugi zaś Klinika Neurologiczna, Klinika Laryngologiczna, Klinika Chorób Oczu, Klinika Neurochirurgiczna, Samodzielna Pracownia Angiologii Ośrodkowego Układu Nerwowego. W 1975 roku powołano Instytut Endokrynologii, z Klinikami: Chirurgii, Endokrynologii oraz Zakładem Endokrynologii Doświadczalnej, Samodzielną Pracownią Chemii Hormonów, Samodzielną Pracownią Genetyki, Samodzielną Pracownią Genetyki, Samodzielną Pracownią Radioimmunologicznego Oznaczania Hormonów oraz Instytut Kardiologii, który tworzyły Klinika Kardiologii, Pracownia Zaburzeń Krzepnięcia Krwi, Pracownia Immunologii Kardiologicznej i Transplantacyjnej, Klinika Kardiochirurgii, Pracownia Chirurgii Doświadczalnej. Powyższe dwa instytuty istniały do końca istnienia AM.