Budowa CKD

W celu poprawy złej sytuacji lokalowej Uczelni oraz w odpowiedzi na potrzebę stworzenia nowych miejsc szpitalnych w aglomeracji  łódzkiej, Władze Akademii Medycznej podjęły decyzję o budowie nowoczesnego Centrum Kliniczno-Dydaktycznego (CKD). Działanie to było odwołaniem się do koncepcji z 1946 roku, mającej na celu utworzenie centrum uniwersyteckiego z oddziałami klinicznymi o 1500 łóżkach szpitalnych. Ostateczny plan budowy CKD przyjęto w 1975 roku. Zakładano stworzenie zespołu klinicznego zintegrowanego z zakładami teoretycznymi. W 1976 roku położono kamień węgielny pod budowę kompleksu. Na przestrzeni blisko 60 hektarów zaprojektowano 18-piętrowy gmach mający pomieścić 24 kliniki zachowawcze i zabiegowe oraz Oddział Intensywnej Terapii. Szpital miał dysponować łącznie 1600 łóżkami. W sąsiedztwie zaplanowano utworzenie obiektów współpracujących z klinikami: blok diagnostyczno-zabiegowy, aptekę, centrum rehabilitacyjne, laboratorium, dział radiologii, poradnie ogólne i specjalistyczne z Instytutem Stomatologii, grupującym wszystkie zakłady Oddziału Stomatologii. Zakładano także powstanie na terenie CKD siedziby zakładów podstawowych i paraklinicznych nauk medycznych oraz pawilon psychiatryczny i Zakład Medycyny Nuklearnej. Całość miały otaczać tereny zielone. Dziś Uniwersytet Medyczny w Łodzi tworzy nowoczesne Centrum Kliniczno-Dydaktyczne jako doskonałą bazę naukowo-dydaktyczną, najnowocześniejszy i największy szpital dla mieszkańców regionu łódzkiego, a także pole dla inwestycji sektora biomedycznego, farmaceutycznego i biotechnologii.