 |
|
|
|
|
Odszedł wspaniały człowiek,
lekarz, oficer Wojska Polskiego,
nauczyciel wielu pokoleń lekarzy,
kolega, przyjaciel. Miał wspaniały
życiorys, żył w trudnych, ale i ciekawych czasach. Czasach, w których charaktery i osobowość ludzi
kształtowały się jak diamenty lub
łamały się. Całym swoim życiem
pokazał, że był kimś niezwykłym
wśród nas.
***
Wojciech Tomasz Antoni Raczkowski urodził się 22 lutego 1926 r. w Poznaniu. Ojciec - Władysław był profesorem Państwowego Konserwato - rium Muzycznego w Poznaniu oraz dyrektorem artystycznym Wielkopolskiego Związku Kół Śpiewaczych. Matka - Halina, z Higersbergerów, była studentką Wydziału Lokalnego tejże uczelni.
Po ukończeniu szóstej klasy szkoły powszechnej, na pod - stawie egzaminu wstępnego, został w czerwcu 1938 r. przyjęty do pierwszej klasy Gimnazjum i Liceum im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu, jednak naukę rozpo - czął w Gimnazjum i Liceum im. Ks. J .Długosza we Włocławku. Na drugie półrocze powrócił do Poznania kontynuować naukę u "Paderka", gdzie wiosną 1939 r. otrzymał promocję do drugiej klasy. Po wybuchu drugiej wojny światowej do Poznania nie wró - cił. Od połowy października do grudnia 1939 r. pobierał naukę w Gimnazjum i Liceum w Gostyninie.
Po zlikwidowaniu szkol - nictwa polskiego na terenach wcielonych do Rzeszy i wymor - dowaniu większości nauczycieli w ramach "Sondraktion AB", zgodnie z obowiązkiem pracy i koniecznością przeżycia, rozpo - czął pracę w charakterze robot - nika rolnego i leśnego na tere - nie powiatu gostynińskiego. W sierpniu 1943 r. został aresz - towany i wywieziony do Rzeszy, gdzie przydzielono go do pracy we wsiach w powiecie Bad Kreuz - nach, prowincji Moselland.
Po wkroczeniu na te tereny Wojsk Alianckich (3 Armia Pancerna gen. Pattona), został wraz z innymi DP (Displaced Persons) osadzony w obozie w Kirchbergu, a następnie w Trewirze. Po okresie pracy we Francuskiej Misji Repatriacyjnej oraz w UNNRA jako tłumacz, udało mu się przedostać do Fran - cji. Tam z Caserne Bessiere w Paryżu, ze względu na układy międzynarodowe, został skie - rowany do Polskich Oddziałów Wartowniczych. Po szkoleniu w Centralnym Obozie w Reims, pełnił dalszą służbę w Troyes we Francji oraz Haesdonck w Belgii.
W grudniu 1946 r. Wojciech Raczkowski powrócił do Polski i wiosną 1948 r. uzyskał świa - dectwo dojrzałości w XVII Pań - stwowym Gimnazjum i Liceum w Łodzi. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Łódz - kiego, a następnie Akademii Medycznej, gdzie w 1954 r. uzyskał dyplom lekarza. Zgod - nie z "nakazem pracy" w tym samym roku podjął pracę w łódzkiej Wojewódzkiej Sta - cji Pogotowia Ratunkowego, równocześnie rozpoczynając specjalizację z chirurgii pod kie - runkiem prof. dr. med. Stefana Chmielewskiego.
Pierwszego września 1955 r. został powołany do zawodowej służby wojskowej, w ramach której pełnił przez dwa i pół roku różne stanowiska w Służbie Zdrowia Śląskiego Okręgu Woj - skowego. W marcu 1958 r. został skierowany na dalszą specjali - zację do Wojskowego Centrum Wyszkolenia Medycznego w Łodzi, a następnie - z chwilą powstania w tymże roku Wojsko - wej Akademii Medycznej - został asystentem I Kliniki Chirurgicz - nej kierowanej przez ppłk doc. dr. med. Jana Pruszyńskiego.
W połowie roku 1960 został na własną prośbę przeniesiony na etat asystenta - anestezjo - loga tejże Kliniki, a od 1961 r. został włączony w skład Kate - dry i Zakładu Anestezjologii WAM i rozpoczął specjalizację z anestezjologii pod kierunkiem ppłk doc. dr. med. Stanisława Pokrzywnickiego. Pierwszy stopień specjalizacji uzyskał w 1963 r., drugi stopień 1967 r. pod kierunkiem ppłk dr. med. Antoniego Majki. Stopień dok - tora nauk medycznych otrzymał w 1970 r. (na podstawie rozprawy "Zachowanie się komórek kory mózgowej szczura Sprague-Daw - ley po zatrzymaniu dopływu krwi do mózgu"; promotorem pracy był prof. S. Pokrzyw - nicki), a stopień doktora habi - litowanego nauk medycznych uzyskał w 1986 r. decyzją Rady Wydziału Lekarskiego WAM w Łodzi (na podstawie rozprawy "Wpływ znieczulenia halotanem na wybrane wskaźniki bio - chemiczne czynności wątroby u ludzi oraz na objętość jąder i morfologię komórek wątrobo - wych szczura białego"; opieku - nem przewodu habilitacyjnego był płk prof. dr hab. n. med. Wojciech Gaszyński).
Od 1958 r. płk dr hab. n. med. Wojciech Raczkowski pracował w Wojskowej Akademii Medycznej im. gen. dyw. prof. dr. med. Bolesława Szareckiego jako asystent, starszy asystent i adiunkt, biorąc udział w życiu naukowym uczelni oraz pro - wadząc ćwiczenia i wykłady dla studentów, a także kursy doskonalące dla lekarzy. Pra - cując w łódzkim WAM kolejno awansował do stopni wojsko - wych: kapitana (1959), majora ( 1967), podpułkownika (1971) i pułkownika (1981). W 1988 r. wyznaczono go na stanowisko kierownika Zakładu Szkolenia Sanitarnego Katedry Anestezjo - logii i Intensywnej Terapii WAM. Wraz z przekroczeniem limitu wieku, w sierpniu 1991 r., został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu pułkownika.
Opublikował drukiem 64 prace, na konferencjach i zjazdach naukowych wygłosił 112 referatów, prowadził bogatą działalność w towarzystwach naukowych i lekarskich. Został odznaczony m.in.: Krzyżem Kawalerskim OPR, Złotym Krzyżem Zasługi, medalami: 40-Lecia PL, Edukacji Naro - dowej, Za zasługi dla Obron - ności Kraju (złotym, srebrnym i brązowym) oraz "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" (złotym i srebrnym), krzyżem "Za Zasługi dla ZHP", Honorową Odznaką Miasta Łodzi, a także odznakami: "Za wzorową pracę w Służbie Zdrowia" i "Za zasługi dla Związku byłych Żołnierzy Zawodowych" (srebrną).
***
Pozostanie w naszej pamięci. Będzie nam brakowało jego wyczucia misji lekarskiej i wychowawczej, poczucia odpo - wiedzialności, a także humoru i serdeczności. Był świetnym kompanem, wielkim erudytą, znawcą muzyki klasycznej. W jego obecności każdy starał się być lepszy, poprawniejszy w zachowaniu w stosunku do pacjentów, kolegów - inaczej nie wypadało.
Płk dr hab. n. med. Wojciech Tomasz Antoni Raczkowski był powszechnie szanowanym w środowisku autorytetem medycznym. Brał udział w pra - cach Komisji Etycznej Uniwer - sytetu Medycznego w Łodzi. Był również przykładem w relacjach rodzinnych jako mąż i ojciec.
W pamięci wielu z nas pozo - stanie obok małżonki Mirosławy - również wspaniałego człowieka i lekarza - która zawsze wspoma - gała Go i była dla Niego - a tym samym dla nas wszystkich - naj - ważniejszym i najlepszym cenzo - rem postępowania.
Dlatego też, składając na ręce Pani doktor Mirosławy Racz - kowskiej kondolencje, pozwoli - łem sobie te wspomnienia zilu - strować zdjęciem Wojtka, jakiego pamiętam, zawsze w towarzy - stwie Pani.
Uczeń, kolega i przyjaciel - prof. Wojciech Gaszyńsk
źródło: Panaceum 01/2013
