Nasz serwis korzysta z plikĂłw cookies, ktĂłrych stosowanie ma na celu uÂłatwienie nawigacji oraz dostosowanie serwisu do preferencji uÂżytkownika. MoÂżliwe jest okreÂślenie warunkĂłw przechowywania lub dostĂŞpu do plikĂłw cookies w przeglÂądarce uÂżytkownika. WiĂŞcej na ten temat dowiesz siĂŞ w dokumencie: Polityka PrywatnoÂści...
Niedokonanie zmian ustawieĂą przeglÂądarki internetowej na ustawienia blokujÂące zapisywanie plikĂłw cookies jest jednoznaczne z wyraÂżeniem zgody na ich zapisywanie.

Zamknij Polityka PrywatnoÂści
Strona archiwalna - repozytorium informacji. Aktualne informacje znajdziesz pod adresem umed.pl

Biogram

Prof. dr hab. n. med. Andrzej Lewiński
Rektor Uniwersytetu Medycznego w Łodzi

      

Urodził się 20 sierpnia 1953 r. w Łodzi. Na Wydział Lekarski AM w Łodzi został przyjęty w roku 1972. Od III roku studiów (1975) odbywał studia wg indywidualnego programu z zakresu endokrynologii. Studia na Wydziale Lekarskim AM ukończył   w  1978 r.

Przebieg pracy zawodowej:
      Od 1.06.1978 r. rozpoczął pracę w Instytucie Endokrynologii AM (IE AM) w Łodzi jako asystent stażysta, od 1979 r. jako asystent, od 1980 r. jako starszy asystent, od 1982 r. adiunkt Zakładu Endokrynologii Doświadczalnej i Diagnostyki Hormonalnej (ZEDiDH). W 1983 r. odbył staż naukowy w Zakładzie Anatomii Uniwersytetu Teksańskiego w San Antonio, USA, pracując z Dr Nancy K.R. Smith, Dr Russelem J. Reiterem i Dr Andrzejem Bartke. Od 1984 r. został kierownikiem utworzonej przez siebie Pracowni Tyreologii w ZEDiDH, która została przekształcona w 1990 r. w Samodzielną Pracownię Tyreologii IE AM. Pracę doktorską obronił w 1981 r., II° specjalizacji z chorób wewnętrznych uzyskał w 1984 r., a z endokrynologii - w roku 1986. Stopień doktora habilitowanego nauk medycznych w zakresie endokrynologii uzyskał w 1986 r. W latach 1987-1991 był docentem IE AM. W styczniu 1991 r. został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego AM w Łodzi. W 1992 r. otrzymał tytuł naukowy profesora.

W 1994 r. został powołany na stanowisko kierownika nowo utworzonego Zakładu Tyreologii AM w Łodzi i pełnił tę funkcję do lutego 2003 r. W 1997 roku utworzył Regionalny Ośrodek Menopauzy i Osteoporozy Szpitala Klinicznego Nr 3 w Łodzi i został jego kierownikiem. W 1997 r. został powołany na stanowisko dyrektora Departamentu Nauki i Kształcenia Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej, gdzie pracował do 2000 r. W 2000 roku został kierownikiem Kliniki Endokrynologii Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki (ICZMP) w Łodzi, od stycznia 2002 r. jest przewodniczącym Rady Naukowej w/w Instytutu. W lipcu 2001 r. objął funkcję p.o. ordynatora Oddziału Diagnostyki i Terapii Izotopowej Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Zgierzu. W marcu 2003 r. objął stanowisko kierownika Kliniki Endokrynologii i Terapii Izotopowej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, która powstała na bazie Kliniki Endokrynologii ICZMP.

Od października 2002 r. jest rektorem Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, a w kwietniu 2003 r. został przez uczelniane kolegium elektorów, wybrany rektorem na kadencję 2003-2006.

Praca dydaktyczna:
      W latach 1987-2002 pełni funkcję Kierownika Zespołu d/s Organizacji i Koordynowania Studiów Indywidualnych w AM w Łodzi. W latach 1981-1988 (z przerwą w 1983 r.) był opiekunem Studenckiego Koła Naukowego (STN) przy Instytucie Endokrynologii AM w Łodzi. W latach 1988-1998 był Kuratorem STN AM w Łodzi, posiada Złotą Odznakę STN oraz Honorowe Członkostwo tej Organizacji. W 1993 r. został powołany na stanowisko Kuratora Akademickiego Związku Sportowego AM w Łodzi. Był promotorem w 23 ukończonych przewodach doktorskich, opiekunem w 6 przewodach habilitacyjnych i kierownikiem 7 prac magisterskich. Pod jego kierunkiem specjalizację z endokrynologii uzyskało ponad 30 osób.

Nagrody:
      Uzyskał I nagrodę PTE za lata 1980-1981 oraz II nagrodę PTE (1983-1984), indywidualną nagrodę naukową MZiOS II° (1984) i III° (1987), zespołową nagrodę naukową MZiOS I° (1985) i II° (1989), zespołową nagrodę dydaktyczną MZiOS (1993), zespołową nagrodę naukową MZiOS (1994 i 2002) i 8-krotnie Nagrodę Rektora AM w Łodzi. Ponadto, w 1998 r. uzyskał nagrodę zespołową MZiOS za szczególne osiągnięcia w dziedzinie ochrony zdrowia, tj. za wdrożenie obligatoryjnego modelu profilaktyki jodowej w Polsce. Za osiągnięcia naukowe w dziedzinie endokrynologii w 1988 r. otrzymał nagrodę firmy ABBOTT GmbH Diagnostika a w 1989 r. - nagrodę Prezydium Oddziału PAN w Łodzi.

Odznaczenia:
      W 1978 otrzymał Złota Odznakę im. M. Kopernika "Primus Inter Pares" dla najlepszego absolwenta Wydziału Lekarskiego AM w Łodzi, a 20 lat później (w 1998 r.) - Medal za Zasługi dla Uczelni - AM w Łodzi. W roku 1998 został odznaczony Odznaką za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia. W 1999 r. otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju. W 2001 r. został uhonorowany odznaką Zasłużony dla Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki.

Towarzystwa Naukowe:
      Jest m.in. członkiem Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego od 1975 r., w latach 1993-1999 był Prezesem Zarządu Głównego (ZG) PTE, redaktorem naczelnym Endokrynologii Polskiej (1999-2002), członkiem European Pineal Study Group, obecna nazwa: European Pineal Society (od 1984 r., w latach 1990-1993 r. był członkiem Zarządu Głównego tego Towarzystwa), członkiem European Neuroscience Association (od 1985 r.), International Society of Endocrinology (od 1986 r.), International Society of Neuroendocrinology (od 1987 r.), członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Patogenezy i Terapii Otyłości (od 1994 r.) - obecnie wiceprzewodniczącym ZG tego Towarzystwa (od 2000 r.); European Thyroid Association (od 1994 r.), International Study Group for Steroid Hormones (od 1995 r.), International Menopause Society (od 1995 r.), członkiem Endocrine Society (od 1997 r.). Od 2003 r. jest członkiem Royal Society of Medicine. W latach 1994-2002 r. pełnił funkcję Konsultanta Krajowego w dziedzinie endokrynologii, a obecnie jest Konsultantem Wojewódzkim w dziedzinie endokrynologii. W latach 1994-2001 był członkiem Zarządu Europejskiej Federacji Towarzystw Endokrynologicznych (EFES).

Inne:
       Od 1992 roku do stycznia 2003 roku pełnił funkcję prezesa Zarządu Fundacji Rozwoju Endokrynologii im. Prof. dr hab. med. Tadeusza Pawlikowskiego. W latach 1988-1990 i 1993-1996 był członkiem Komisji Endokrynologii Komitetu Patofizjologii Klinicznej PAN, a ponadto członkiem Komisji Diabetologii i Chorób Przemiany Materii tego samego Komitetu (1993-1996). Współkoordynator Narodowego Programu Eliminacji Niedoboru Jodu w Polsce (od 1997 r.) oraz Narodowego Programu Zapobiegania i Leczenia Otyłości (od 2001 r.).
       Jest autorem lub współautorem 168 prac oryginalnych w pełnej wersji, 150 prac poglądowych bądź rozdziałów monograficznych w książkach, 430 streszczeń zjazdowych bądź krótkich doniesień, 44 innych publikacji i 1 wzoru użytkowego oraz autorem 28 rozdziałów w skryptach i podręcznikach endokrynologii i fizjologii.

Główne kierunki pracy naukowej:

  1. Procesy wzrostowe tarczycy z uwzględnieniem wpływu części współczulnej autonomicznego układu nerwowego, neuropeptydów, hormonów szyszynki, czynników wzrostowych (zwłaszcza EGF i IGF-I).
  2. Komputerowa analiza obrazu mikroskopowego.
  3. Metody wspomagające rutynowe badania cytologiczne tarczycy.
  4. Znaczenie profilaktyki jodowej w Polsce; optymalizacja leczenia wola nietoksycznego, badanie skutków awarii elektrowni atomowej w Czarnobylu; monitorowanie skutków wprowadzenia profilaktyki jodowej w Polsce.
  5. Badania nad patogenezą raka tarczycy, z uwzględnieniem badań genetycznych.

Drukuj stronĂŞ