Prof. dr hab. n. med. Andrzej
Lewiński
Rektor Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Urodził się 20 sierpnia 1953 r. w Łodzi. Na Wydział Lekarski AM w Łodzi został przyjęty w roku 1972. Od III roku studiów (1975) odbywał studia wg indywidualnego programu z zakresu endokrynologii. Studia na Wydziale Lekarskim AM ukończył w 1978 r.
Przebieg pracy zawodowej:
Od 1.06.1978 r. rozpoczął pracę w Instytucie
Endokrynologii AM (IE AM) w Łodzi jako asystent stażysta, od 1979 r. jako asystent,
od 1980 r. jako starszy asystent, od 1982 r. adiunkt Zakładu Endokrynologii
Doświadczalnej i Diagnostyki Hormonalnej (ZEDiDH). W 1983 r. odbył staż naukowy
w Zakładzie Anatomii Uniwersytetu Teksańskiego w San Antonio, USA, pracując
z Dr Nancy K.R. Smith, Dr Russelem J. Reiterem i Dr Andrzejem Bartke. Od 1984
r. został kierownikiem utworzonej przez siebie Pracowni Tyreologii w ZEDiDH,
która została przekształcona w 1990 r. w Samodzielną Pracownię Tyreologii IE
AM. Pracę doktorską obronił w 1981 r., II° specjalizacji z chorób wewnętrznych
uzyskał w 1984 r., a z endokrynologii - w roku 1986. Stopień doktora habilitowanego
nauk medycznych w zakresie endokrynologii uzyskał w 1986 r. W latach 1987-1991
był docentem IE AM. W styczniu 1991 r. został powołany na stanowisko profesora
nadzwyczajnego AM w Łodzi. W 1992 r. otrzymał tytuł naukowy profesora.
W 1994 r. został powołany na stanowisko kierownika nowo utworzonego Zakładu Tyreologii AM w Łodzi i pełnił tę funkcję do lutego 2003 r. W 1997 roku utworzył Regionalny Ośrodek Menopauzy i Osteoporozy Szpitala Klinicznego Nr 3 w Łodzi i został jego kierownikiem. W 1997 r. został powołany na stanowisko dyrektora Departamentu Nauki i Kształcenia Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej, gdzie pracował do 2000 r. W 2000 roku został kierownikiem Kliniki Endokrynologii Instytutu Centrum Zdrowia Matki Polki (ICZMP) w Łodzi, od stycznia 2002 r. jest przewodniczącym Rady Naukowej w/w Instytutu. W lipcu 2001 r. objął funkcję p.o. ordynatora Oddziału Diagnostyki i Terapii Izotopowej Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Zgierzu. W marcu 2003 r. objął stanowisko kierownika Kliniki Endokrynologii i Terapii Izotopowej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, która powstała na bazie Kliniki Endokrynologii ICZMP.
Od października 2002 r. jest rektorem Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, a w kwietniu 2003 r. został przez uczelniane kolegium elektorów, wybrany rektorem na kadencję 2003-2006.
Praca dydaktyczna:
W latach 1987-2002 pełni funkcję Kierownika
Zespołu d/s Organizacji i Koordynowania Studiów Indywidualnych w AM w Łodzi.
W latach 1981-1988 (z przerwą w 1983 r.) był opiekunem Studenckiego Koła Naukowego
(STN) przy Instytucie Endokrynologii AM w Łodzi. W latach 1988-1998 był Kuratorem
STN AM w Łodzi, posiada Złotą Odznakę STN oraz Honorowe Członkostwo tej Organizacji.
W 1993 r. został powołany na stanowisko Kuratora Akademickiego Związku Sportowego
AM w Łodzi. Był promotorem w 23 ukończonych przewodach doktorskich, opiekunem
w 6 przewodach habilitacyjnych i kierownikiem 7 prac magisterskich. Pod jego
kierunkiem specjalizację z endokrynologii uzyskało ponad 30 osób.
Nagrody:
Uzyskał I nagrodę PTE za lata 1980-1981
oraz II nagrodę PTE (1983-1984), indywidualną nagrodę naukową MZiOS II° (1984)
i III° (1987), zespołową nagrodę naukową MZiOS I° (1985) i II° (1989), zespołową
nagrodę dydaktyczną MZiOS (1993), zespołową nagrodę naukową MZiOS (1994 i 2002)
i 8-krotnie Nagrodę Rektora AM w Łodzi. Ponadto, w 1998 r. uzyskał nagrodę zespołową
MZiOS za szczególne osiągnięcia w dziedzinie ochrony zdrowia, tj. za wdrożenie
obligatoryjnego modelu profilaktyki jodowej w Polsce. Za osiągnięcia naukowe
w dziedzinie endokrynologii w 1988 r. otrzymał nagrodę firmy ABBOTT GmbH Diagnostika
a w 1989 r. - nagrodę Prezydium Oddziału PAN w Łodzi.
Odznaczenia:
W 1978 otrzymał Złota Odznakę im. M. Kopernika
"Primus Inter Pares" dla najlepszego absolwenta Wydziału Lekarskiego AM w Łodzi,
a 20 lat później (w 1998 r.) - Medal za Zasługi dla Uczelni - AM w Łodzi. W
roku 1998 został odznaczony Odznaką za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia. W 1999
r. otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i Srebrny Medal za Zasługi
dla Obronności Kraju. W 2001 r. został uhonorowany odznaką Zasłużony dla Instytutu
Centrum Zdrowia Matki Polki.
Towarzystwa Naukowe:
Jest m.in. członkiem Polskiego Towarzystwa
Endokrynologicznego od 1975 r., w latach 1993-1999 był Prezesem Zarządu Głównego
(ZG) PTE, redaktorem naczelnym Endokrynologii Polskiej (1999-2002), członkiem
European Pineal Study Group, obecna nazwa: European Pineal Society (od 1984
r., w latach 1990-1993 r. był członkiem Zarządu Głównego tego Towarzystwa),
członkiem European Neuroscience Association (od 1985 r.), International Society
of Endocrinology (od 1986 r.), International Society of Neuroendocrinology (od
1987 r.), członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Patogenezy i Terapii
Otyłości (od 1994 r.) - obecnie wiceprzewodniczącym ZG tego Towarzystwa (od
2000 r.); European Thyroid Association (od 1994 r.), International Study Group
for Steroid Hormones (od 1995 r.), International Menopause Society (od 1995
r.), członkiem Endocrine Society (od 1997 r.). Od 2003 r. jest członkiem Royal
Society of Medicine. W latach 1994-2002 r. pełnił funkcję Konsultanta Krajowego
w dziedzinie endokrynologii, a obecnie jest Konsultantem Wojewódzkim w dziedzinie
endokrynologii. W latach 1994-2001 był członkiem Zarządu Europejskiej Federacji
Towarzystw Endokrynologicznych (EFES).
Inne:
Od 1992 roku do stycznia 2003 roku pełnił
funkcję prezesa Zarządu Fundacji Rozwoju Endokrynologii im. Prof. dr hab. med.
Tadeusza Pawlikowskiego. W latach 1988-1990 i 1993-1996 był członkiem Komisji
Endokrynologii Komitetu Patofizjologii Klinicznej PAN, a ponadto członkiem Komisji
Diabetologii i Chorób Przemiany Materii tego samego Komitetu (1993-1996). Współkoordynator
Narodowego Programu Eliminacji Niedoboru Jodu w Polsce (od 1997 r.) oraz Narodowego
Programu Zapobiegania i Leczenia Otyłości (od 2001 r.).
Jest autorem lub współautorem 168 prac
oryginalnych w pełnej wersji, 150 prac poglądowych bądź rozdziałów monograficznych
w książkach, 430 streszczeń zjazdowych bądź krótkich doniesień, 44 innych publikacji
i 1 wzoru użytkowego oraz autorem 28 rozdziałów w skryptach i podręcznikach
endokrynologii i fizjologii.
Główne kierunki pracy naukowej: